Na początku poznajmy główną bohaterkę Zuzannę Starską. Jest to mieszkanka Torunia. Zawodowo maluje portrety. Jest to jej pasja, ale po wielu latach bycia w jednym zawodzie czuje wypalenie. Praca nie daje już jej tyle satysfakcji co na początku przez co ciągle rozmyśla o przeszłości. Będąc młodą dziewczyną Zuza przeżywa ciężkie rozstanie ze swoją wielką miłością - Jakubem. W jednej chwili postawia porzucić wszystko - rodzinę i przyjaciół i wyjechać z Pragi raz na zawsze. Lata uciekały jej przez palce. Nie otwierała się na nowe znajomości, przyjaźni, nie brała życia garściami. Pomimo to miała mężczyznę o imieniu Grzegorz, który był dla niej zawsze oparciem. W końcu pojawia się kobieta, która zmienia nastawienie do życia głównej bohaterki. To Miriam. Ma 65 lat i bierze życie garściami. Dzięki niej Zuzanna zaczyna doceniać życie. 

Zdecydowanie ta powieść jest idealna na taką porę roku jaką mamy. Jest magiczna, ale również dająca do myślenia. Jedenaście rozdziałów czyta się płynnie i szybko. Sposób pisania autorki również przypadł mi go gustu, jest to prosty język. Tak na prawdę ta książka to opowieść o tym jak się zatracamy w przeszłości i w niej tkwimy. Oczekujemy czegoś co się nigdy nie zdarzy i zamiast ruszyć z miejsca, zostajemy w przeszłości, przy czym omija nas piękna przyszłość. Na pewno są takie osoby obok nas, więc warto aby przeczytały taką książkę.